Είμαι υποστηρικτής της άποψης "στηρίζουμε τον προπονητή",για την ακρίβεια πιστεύω οτι αυτό δεν πρέπει να είναι άποψη αλλά νοοτροπία.Κάτι δηλαδή που χαρακτηρίζει έναν μεγάλο σύλλογο και που όταν η διοίκηση θα εκφράζει τη στήριξή της στον τεχνικό όλοι θα γνωρίζουν οτι το εννοεί.Άλλωστε δεν θέλει και πολύ εξυπνάδα για να παρατηρήσεις το πως λειτουργούν σε αυτό το θέμα όλες οι μεγάλες ομάδες στο εξωτερικό και πως μακροπρόθεσμα αυτό οδηγεί σε τίτλους και επιτυχίες .
Δεν θέλω να σχολιάσω το θέμα Νιόπλια σε αυτό το κείμενο,θα το κάνω στο επόμενο.Αυτό που θέλω να δω είναι το πως λειτουργεί ο Παναθηναϊκός στο θέμα "στήριξη του προπονητή".
Ο Νίοπλιας για παράδειγμα,έχει ήδη πάρει τη στήριξη της διοίκησης.Όταν μετά τον αγώνα με τον Εργοτέλη παραιτήθηκε θα μπορούσε πολύ άνετα ο Πατέρας να το αποδεχτεί και να προχωρήσει παρακάτω.Δεν το έκανε όμως,έκανε πράξη αυτό που προστάζει η σωστή νοοτροπία.
Με τον Τεν Κάτε και πάλι είδαμε την ίδια διάθεση.Ο Ολλανδός σαφώς και έδειξε πολύ περισσότερα πράγματα κατά τη διάρκεια της θητείας του.Και μόνο το γεγονός όμως οτι ξεκίνησε και 2η χρονιά έχοντας χάσει το πρωτάθλημα δείχνει οτι η σωστή νοοτροπία υπάρχει.Ίσως μαλιστα αν βρισκόμασταν σε μια άλλη χώρα όπου οι απαιτήσεις είναι πιο λογικές και ο τρόπος σκέψης πιο "προσγειωμένος" να βρισκόταν ακόμα στον πάγκο του Παναθηναϊκού.
Πρέπει,λοιπόν,μια ομάδα να λειτουργεί με τη νοοτροπία "στηρίζω τον προπονητή.Αυτό πρέπει να είναι ο κανόνας και ως κανόνας θα πρέπει να έχει και τις εξαιρέσεις του.Πρέπει δηλαδή η διοίκηση όχι μόνο να έχει τη θέληση να δώσει χρόνο στον εκάστοτε προπονητή αλλά να μπορεί και να διακρίνει αν ο συγκεκριμένος προπονητής μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτό το "δώρο".
Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο.Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πότε στηρίζοντας τον προπονητή λειτουργείς σωστά και πότε "πιάνεσαι κορόιδο".Τουλάχιστον δεν μπορείς να το καταλάβεις βραχυπρόθεσμα.Θεωρητικά (ή και πρακτικά) η περσινή αλλαγή προπονητή λειτούργησε θετικά για την ομάδα.Κανείς όμως δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στην φωτιά οτι με τον Τεν Κάτε δεν θα πέρναμε το πρωτάθλημα ή οτι δεν θα είμασταν καλύτεροι τώρα.
Για εμένα αυτή η νοοτροπία μπορεί να οδηγήσει πολύ μπροστά έναν σύλλογο ακόμα και αν του στοιχίσει κάποιον ή κάποιους τίτλους.Το εξηγώ.Μπορεί στηρίζοντας τον εκάστοτε προπονητή να πέσεις έξω τις περισσότερες φορές και να χάσεις το πρωτάθλημα (αν και δεν είναι υποχρεωτικό αυτό στην Ελλάδα),όμως οταν με αυτό το τρόπο καταλήξεις οτι κάποιος αξίζει θα έχεις μεγάλο όφελος.Πλέον θα έχεις έναν προπονητή που τον πιστεύεις γιατί γνωρίζεις οτι είναι καλός και θα στο έχει αποδείξει σε βάθος χρόνου.Θα ξέρεις ακόμα και οταν η ομάδα δεν αποδίδει καλά,οτι αυτός γνωρίζει τον τρόπο να την επαναφέρει αφού θα το έχει κάνει και στο παρελθόν.Οι παίκτες θα τον εμπιστεύονται θα τον σέβονται περισσότερο και δεν θα έχουμε φαινόμενα "κλίκας" που θέλει να φάει τον προπονητή αφού θα ξέρουν οτι αυτό αποδεδειγμένα δεν γίνεται.Ο ίδιος ο προπονητής θα μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα,χωρίς άγχος και σπασμωδικές κινήσεις ξέροντας οτι δεν παίζει το κεφάλι του κάθε αγωνιστική.
Άλλωστε εμείς ως παναθηναϊκοί έχουμε την τύχη να έχουμε δει στην πράξη πως εφαρμόζεται αυτό.Οι επιτυχίες στο μπάσκετ πιστώνονται,σε πολύ μεγάλο βαθμό,στην ύπαρξη στον πάγκο ενός τεράστιου προπονητή που δεν αμφισβητεί κανείς.Αν αποδεχτούμε οτι το μυστικό της επιτυχίας για μια ομάδα είναι το τετράπτυχο Διοίκηση-Προπονητής-Παίκτες-Κόσμος,τότε στο μπάσκετ τα έχουμε όλα ενώ στο ποδόσφαιρο τα 3/4.Έχυμε διοίκηση με χρήματα,παίκτες ποιότητας και οπαδούς πιστούς.Αυτό που λείπει είναι η εμπιστοσύνη και η σιγουριά ενός προπονητή που δεν θα χρειάζεται να γράφονται άρθρα για το πόσο καλός είναι ή για το αν πρέπει να φύγει ή να μείνει.
Υ.Γ. Στο επόμενο κείμενο θα μιλήσουμε για το Νίκο Νιόπλια πιο συγκεκριμένα.
Υ.Γ.1 Συνεχίζεται η ψηφοφορία δίπλα για το αν πρέπει να φύγει ή να μείνει ο Νιόπλιας.Έβαλα ως λήξη της ψηφοφορίας την ώρα που αρχίζει το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό επειδή πιστεύω οτι δεν πρέπει να κριθεί από ένα και μόνο παιχνίδι αλλά από τη μέχρι τώρα δουλειά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου